مختصری درباره فولاد منگنزی (Hadfield)

می متالز - فولاد منگنزی(Hadfield) آلیاژی است حاوی 0.8 تا 1.25 درصد کربن و 11 تا 15 درصد منگنز، فولاد غیر مغناطیسی بی نظیری با خواص مقاوم به سایش می باشد.

فولاد منگنزی(Hadfield) آلیاژی است حاوی 0.8 تا 1.25 درصد کربن و 11 تا 15 درصد منگنز، فولاد غیر مغناطیسی بی نظیری با خواص مقاوم به سایش می باشد. این فولاد مقاومت سایشی بسیار بالایی دارد و این خاصیت را مرهون افزایش سه برابری سختی سطح در اثر ضربه می باشد، این خاصیت همزمان با عدم افزایش تردی؛ که به طور معمول با افزایش سختی شاهد آن هستیم؛ منجر به (toughness) چقرمگی بالای این فولاد می شود.
فولادهای منگنزی به طور وسیع در بخش خردایش و زره های آسیابِ صنایع معدنی ، صنایع سیمان، میل بار ها وسنگ شکن ها، سوزنهای ریل قطار، شنی بولدوزر، کلاهخود و سایر مصارف در محیط های ساینده، همچنین در مواردی که تحت ضربات هستند نظیر شات بلاست مورد بهره برداری می گیرند. این فولادها به علت استحکام ضربه در دمای پایین، اخیرا در صنایع برودتی نیز مورد استفاده قرار گرفته اند.
اغلب گریدهای فولاد منگنزی پس از عملیات حرارتی بازپخت انحلالی در دمای حدود 1000 درجه سانتیگراد و کوئنچ در آب ، بدون نیاز به عملیات بازگشت قابل مصرف هستند. سختی برینل در این حالت حدود 200HB می باشد ( تقریبا مشابه فولاد زنگ نزن 304) اما به خاطر خواص بی نظیرش پس از برخورد با مواد ساینده و ضربات متوالی حین کار این سختی تا 550HB بالا رفته و اصطلاحا “کار سخت” می شود.
قطعات فولاد منگنزی اغلب با دشواری در ماشینکاری روبرو هستند. این فولادها قابل نرم شدن توسط بازپخت (Anealing) نیستند، و معمولا برای ماشینکاری به ابزارهای مخصوص نیاز دارند. این فولادها را به سختی می توان مته کاری نمود آن هم به وسیله ابزارهای الماس یا کاربیدی. اگر چه قابلیت آهنگری گرم (Forging) از دمای 1100 درجه سانتیگراد دارند، اما از هم گسیختگی در دمای 1200 درجه سانتیگراد در حین پتک کاری محتمل است، و اصولا در دمای بالا نسبت به فولاد های کربنی چقرمگی بیشتری دارند. به همین علت معمولا این فولادها را از روش ریخته گری تولید می کنند. فولاد منگنزی را توسط سری برش اکسی استیلن می توان برشکاری نمود، اما برش پلاسما یا لیزر ترجیح داده می شود.

منبع: مرکز تخصصی فلزات