تیراژ قطعه‌سازان با ورود به الجزایر اقتصادی می‌شود

به گزارش می متالز، صنعت خودرو به عنوان مشتری اصلی صنعتگران این حوزه می‌تواند یکی از متولیانی باشد که راه را برای پیوستن قطعه‌سازان داخلی به زنجیره تامین جهانی فراهم می‌کند. هاشم یکه‌زارع، مدیرعامل گروه صنعتی ایران‌خودرو در آیین راه‌اندازی خط تولید یکی از خودروهای این شرکت از مذاکره با پژو برای استفاده از توان قطعه‌سازان ایرانی برای تولید خودرو در سایت الجزایر خبر داد و گفت: قطعه‌سازان توانمند ایرانی می‌توانند با سرمایه‌گذاری در الجزایر، قطعات پژو را در این کشور تولید و تامین کنند. قطعه‌سازان تولید در داخل و ارسال قطعات را راهکار مطلوب‌تری می‌دانند زیرا نیاز به سرمایه‌گذاری دوباره ندارد ضمن اینکه در بحث اشتغالزایی نیز کمک‌کننده است.

تولید در داخل توجیه‌پذیر است

امید رضایی، عضو هیات‌مدیره انجمن تخصصی صنایع همگن نیرومحرکه و قطعه‌سازی کشور درباره مزیت تولید و تامین قطعات مورد نیاز برای سایت الجزایر شرکت پژو گفت: بدیهی است اگر قطعات خودروها در کشور تولید و صادر شود برای صنعت کشور مزیت‌های بیشتری خواهد داشت. به این ترتیب ضمن اشتغالزایی، حجم صادرات افزایش یافته و سرمایه‌گذاری موازی نیز انجام نشده است. 
وی افزود: گفتنی است اگر در این طرح تیراژ قابل قبول بوده و قطعات مورد نیاز مربوط به محصولات حجیم مانند بدنه، صندلی و... باشد منطقی است که قطعات در کشور الجزایر از سوی قطعه‌سازان ایرانی تولید و تامین شود زیرا هزینه‌ها و نرخ تمام‌شده به لحاظ حمل‌ونقل و گمرکی اضافه شده و باعث می‌شود قیمت‌ها رقابتی نباشد. او ادامه داد: ازاین‌رو نخست باید تمام جوانب را بررسی کرد؛ اینکه آیا قطعات مورد نیاز از یک پلتفرم مشترک است که در ایران نیز تولید دارد؟ اگر پاسخ مثبت باشد تولید در داخل صرفه اقتصادی بیشتری خواهد داشت. به دنبال این امر تیراژ افزایش یافته و قیمت‌های تمام‌شده رقابتی‌تر خواهد شد. این برای صنعت کشور توجیه‌پذیر بوده و سطح صادرات قطعه را افزایش می‌دهد. همچنین عضو هیات‌مدیره انجمن تخصصی صنایع همگن نیرومحرکه و قطعه‌سازی کشور یادآور شد: اگر پلتفرم‌ها متفاوت باشد حتی تیراژ بالا نباشد سرمایه‌گذاری در داخل و تامین قطعات در کشور به نظر منطقی‌تر است اما به‌طور معمول کشورهای میزبان مانند الجزایر ترجیح می‌دهند این امر در کشور خود آنها اتفاق بیفتد که اشتغالزایی انجام شود. بیشتر کشورها در پلتفرم‌های جدید و تولید مدل‌های جدید به دنبال اشتغالزایی و انتقال فناوری به کشور خود هستند. او اظهار کرد: باید با تحلیل تمام بخش‌ها نخست اطلاعات اولیه به دست‌آید و سپس نتیجه کلی گرفت که قطعات در کشور تولید و ارسال شود یا با سرمایه‌گذاری مشترک در همان کشور مورد نظر تولید شوند؟ 
وی تاکید کرد: هنوز اطلاعات و داده‌ها به اندازه کافی وجود ندارد که راه‌حل قطعی بتوان پیشنهاد داد و اینکه کدام راه مناسب‌تر است. به‌طور قطع اگر تولید در داخل باشد اشتغالزایی در کشور به وجود آمده و سطح صادرات نیز ارتقا پیدا می‌کند و به مراتب از ریسک پایین‌تر و سود بیشتری برخوردار خواهد بود.

مزیت، تعیین‌کننده راهکارها

رضایی در پاسخ به این پرسش که ممکن است بخشی از محصولات مانند قطعات حجیم در کشور یادشده تولید شود و بخشی دیگر در داخل، گفت: تولید و ارسال قطعات سنگین توجیه اقتصادی برای صنعت نداشته به‌طور نمونه برای ۴۰درصد داخلی‌سازی که قرار است برای خودروهای جدید در کشور محقق شود اولویت با قطعات حجیم است زیرا گاهی هزینه‌های حمل‌ونقل و گمرکی بیشتر از هزینه تولید می‌شود. وی ادامه داد: اینکه بخشی از قطعات در داخل تولید شود و بخشی در کشور دیگر بستگی به مزیت‌های رقابتی و کیفی آن دارد. خودروساز این نکته را خود تمیز می‌دهد که کدام شیوه بهتر است. او افزود: معتقدم چون درحال‌حاضر تیراژها در کشور برای خودروهایی مانند پژو و... خیلی بالا نیست بازار الجزایر را نیز به اشتراک گذاشته‌اند زیرا توان قطعه‌سازان ایرانی بیش از صنعتگران این کشور است به این ترتیب تیراژ را برای صنعتگر داخلی معقول می‌کنند تا سرمایه‌اش برگردد. بازار داخل محدود بوده اما با بازار صادراتی مزیت‌های بیشتری در اختیار قطعه‌ساز ایرانی قرار خواهد گرفت چون بخشی از مبالغ را می‌تواند به شکل ارزی دریافت کند. رضایی گفت: البته اگر صادرات قطعات از سوی خودروساز انجام شود مسئله‌ای دیگر است که باید به‌طور جداگانه به آن پرداخت زیرا هریک راهکارهای مختص خود را دارد بنابراین برای هر اظهارنظری باید تمام جوانب سنجیده شود.

جذب قطعه‌سازان بین‌المللی

همچنین محسن رزم‌خواه، از انجمن قطعه‌سازان کشور معتقد است تولید در داخل و ارسال قطعات به لحاظ اشتغالزایی به نفع کشور خواهد بود و مطلوب‌ترین راه این است که پژو و زنجیره تامین آن در ایران سرمایه‌گذاری کنند زیرا اگر قرار باشد در کشور قطعات تولید و ارسال شود نیاز به منابع مالی و تسهیلات داریم. وی ادامه داد: ازاین‌رو بهتر است شرکت‌های خارجی که با ایران همکاری دارند مانند پژو، رنو و... از زنجیره تامین خود بخواهند در ایران سرمایه‌گذاری داشته باشند زیرا ضمن سرمایه‌گذاری فناوری مورد نیاز وارد می‌شود. حضور زنجیره تامین شرکت پژو در ایران و سرمایه‌گذاری برای تولید باعث استفاده از نیروی کار و انرژی ارزان ایران خواهد شد اما نفع این مسئله برای صنعتگر داخلی چه خواهد بود؟ وی در پاسخ به این پرسش گفت: نخستین نکته این است که در کشور اشتغالزایی اتفاق می‌افتد همچنین سرمایه و فناوری وارد کشور می‌شود. روش‌های دیگر مانند خرید دانش فنی هزینه دارد زیرا ضمن پرداخت هزینه‌های خرید باید سرمایه‌گذاری برای تولید اتفاق بیفتد که در نهایت مشخص نیست قطعه‌ساز ایرانی بتواند با توجه به کیفیت مورد انتظار بازار جهانی محصولات را تولید کند.

تکرار تجربه چین، کره و ژاپن 

این فعال صنعت قطعه ادامه داد: بنابراین مهم‌ترین اقدام این است که شرکای صنعت خودرو وادار به سرمایه‌گذاری در کشور شوند؛ کاری که در چین، کره و ژاپن نیز انجام شد. شرکت‌های چینی هیچ‌یک به تنهایی سرمایه‌گذاری در تولید نکرده‌اند بلکه هر خودروساز خارجی ملزم به سرمایه‌گذاری و اتصال زنجیره تامین خود با قطعه‌سازان چینی بوده است. این مطلوب‌ترین روشی است که باید از سوی صنعت خودرو کشور دنبال شود. رزم‌خواه تصریح کرد: به این ترتیب باید شریک خارجی در کشور سرمایه‌گذاری داشته باشد و با حضور قطعه‌سازانش قطعات در داخل تولید و برای سایت الجزایر صادر شود. اگر قطعه‌سازان تنها برای بازار داخل تولید و تامین کنند چون در مقیاس اقتصادی تولید نیست کیفیت و نرخ آنها قابل رقابت نخواهد بود. باید به گونه‌ای عمل شود که قطعه‌ساز ایرانی به شبکه جهانی فروش و خدمات پس از فروش وصل شود یعنی شرکت‌کننده خارجی وارد صنعت ایران شود و ضمن سرمایه‌گذاری، همکاری‌های نزدیک برای تولید داشته باشند.

سخن آخر

اگر قرار باشد قطعه‌سازان ایرانی برای سایت‌های شرکت‌های همکار صنعت خودرو تامین قطعه داشته باشند به نظر می‌رسد برنامه‌ها باید به سمتی باشد که با جذب سرمایه خارجی قطعات در کشور تولید و برای خودروسازان ارسال شود. این امر دارای مزیت‌های بیشتری برای کشور بوده و در امر اشتغالزایی و ورود دانش فنی به صنعت قطعه کارسازتر خواهد بود.